JORGE ROSSY „PUERTA” – najnowsza płyta pianisty i wibrafonisty, nagrana dla wydawnictwa ECM Records

5 listopada tego roku JORGE ROSSY, pianista i wibrafonista jazzowy, wydał swoją najnowszą płytę, zatytułowaną Puerta. Wydawnictwo ukazało się nakładem monachijskiej wytwórni ECM Records i jest trzecim albumem tego muzyka dla ECM, ale pierwszym w roli lidera.

▌ MUZYK

Jorge „Jordi” Rossy urodził się w 1964 roku w Barcelonie. Naukę gry na perkusji rozpoczął mając zaledwie 11 lat. W latach 80. w mocny sposób zaznaczył swoją obecność na hiszpańskiej scenie jazzowej. W roku 1989 przeniósł się do Bostonu, gdzie podjął studia na prestiżowym Berklee College of Music w klasie trąbki. Szybko jednak okazało się, że jest zapraszany do różnych składów jako perkusista – przez dwa lata występował z Paquito D’Rivera Sextet. W 1991 roku, po przeprowadzce do Nowego Jorku, wziął udział w nagraniu płyt wielu swoich kolegów. Rok 1995 to moment, w którym dołączył do Brad Mehldau Trio, a w roku 2000 wrócił do Barcelony i skupił się na doskonaleniu gry na fortepianie.

Dopiero w roku 2006 Rossy nagrał swój pierwszy album jako lider. Z kolei rok 2013 to pierwszy album dla ECM, w którym uczestniczył: Into The Woodwork Steve Swallow Quintet, który ukazał się w sub-labelu XtraWatt 13. W tym roku widzieliśmy go na drugim albumie RCM Records: Uma Elmo, na którym zagrał w trio z Jakoba Bro wraz z trębaczem Arve Henriksenem (recenzja w HIGH FIDELITY TUTAJ). Dodajmy, że z tym samym składem zagrał w Polsce w czasie festiwalu w Bielsku-Białej.

Na płytę Puerta Jorge zaprosił Roberta Landfermanna – kontrabas – oraz Jeffa Ballarda – perkusja, a sam zagrał na wibrafonie i marimbie.

⸜ PERSONEL

Jorge Rossy – wibrafon, marimba
Robert Landfermann – kontrabas
Jeff Ballard – perkusja

Jak czytamy w materiałach prasowych wydawcy, Jorge wymyślił tytułowy utwór do Puerty będąc na rozdrożu w swoim życiu:

To było jak przeczucie – intuicyjne; Napisałem Puertę w hotelu w Londynie tuż przed przedostatnim koncertem, na którym grałem z Bradem [Mehldau]. W tym momencie nie rozmawialiśmy jeszcze o tym, że opuściłem zespół, ale czułem, że nadszedł czas, aby pójść dalej. „Puerta” to po hiszpańsku „drzwi”. Myślę, że podświadomie myślałem już o otwarciu nowego rozdziału w swoim życiu.

| www.ECMRECORDS.com; dostęp: 15.11.2021.

Spośród dziesięciu zamieszczonych na krążku utworów tylko jeden, Cargols (nr 5, komp. Chris Cheek), nie został skomponowany przez lidera.

▌ NAGRANIE

Płyta została nagrana przez DANIELA DETTWILERA, przy pomocy trzech innych inżynierów, a produkcją zajął się, jak zawsze, właściciel wydawnictwa – MANFRED EICHER; za mastering odpowiedzialny jest CHRISTOPH STICKEL.

Daniel Dettwiler jest jednym z młodszych realizatorów nagrań obecnych w światowej czołówce – urodził się w 1974 roku i mieszka w Bazylei. Studiował na kierunku Audio-Design na Akademii Muzycznej w swoim mieście w latach 1996-2001. Specjalizuje się w muzyce akustycznej oraz filmowej. Wśród swoich mistrzów wymienia Ala Schmitta i George‘a Massenburga. Jest posiadaczem największej kolekcji vintage’owych mikrofonów w Szwajcarii. W 2018 roku został profesorem w Musikhochschule Basel (Applied Production Technique and Realisation). Uczy również na University of Arts w Zürichu.

Krążek został nagrany w niezwykłym miejscu – studiu Jazz Campus Basel we wrześniu 2020 roku. Znajdujący się w Bazylei (Szwajcaria) kompleks jest częścią kampusu muzycznego Basel Music Academy oraz University of Applied Sciences Northwestern Switzerland. Otwarty został na jesieni 2014 roku i od razu wywołał mnóstwo entuzjastycznych komentarzy. Chodziło o doskonałe wtopienie nowych budynków w już istniejącą, zabytkową zabudowę miasteczka Kleinbasel. Autorem projektu było szwajcarskie studio projektowe Buol & Zünd (więcej: ISABELLE LOMHOLT, Jazz Campus in Basel Music Venue, www.E-ARCHITECT.com 24 stycznia 2020; dostęp: 15.11.2021). Otrzymał on brązowy medal w konkursie American Architecture Prize 2016 w kategorii „Educational Buildings”.

Kampus oferuje dużą salę do nagrań, zaadaptowaną akustycznie, z niesamowitym sufitem. Zastosowano w niej mnóstwo drewna oraz moduły akustyczne Soft Cells firmy Kvadrat. Podstawą studia nagraniowego jest analogowa konsola mikserska UNDERTONE AUDIO CONSOLE LC Series – najnowsza i, jak do tej pory, ostatnia, jaką ta firma zbudowała. Rejestracja materiału odbywała się w DAW Pro Tools.

▌ WYDANIE

Recenzowana płyta ukazała się w postaci krążka COMPACT DISC. W sklepie www.HIGHRESAUDIO.com można też kupić pliki PCM FLAC 24/96,a w serwisie streamingowym Tidal dostępne są one w postaci FLAC MQA 24/96.

▌ SŁUCHAMY

Nie wiem, jak to ECM robi, ale blachy i instrumenty operujące w górnych rejonach są niezwykle czyste. Znamy to od czasów analogowych rejestracji, ale i potem, z cyfrowymi magnetofonami szpulowymi Mitsubishi (ProDigi) i Sony (DASH) miały równie dobrą dźwięczność i nośność. Tę niezwykłą umiejętność wydawnictwo zachowało także po migracji na rejestratory DAW, zwykle pracujących na Pro Toolsie. A przecież właśnie nieczyste, zapiaszczone, mało rozdzielcze wysokie tony są wskazywane przez miłośników analogu jako główna ofiara zmiany technik nagrywania.

Także i w przypadku płyty Puerta mamy do czynienia z niezwykle czystą górą pasma. Blachy – bardzo aktywnej, dodajmy – perkusji, ale i główny instrument, czyli wibrafon, mają piękne uderzenie i wybrzmienie. Instrumenty pokazane są dość blisko nas, co jest odstępstwem od praktyki ECM, polegającej na układaniu warstw i planów w długiej perspektywie. Tak więc, co jakiś czas, kontrabas wydaje się na wyciągnięcie ręki, szczególnie kiedy uderzy niżej.

▌ PODSUMOWANIE

Puerta jest krążkiem intensywnym emocjonalnie, ponieważ perkusja nabija rytm niemalże jak w nagraniach bibopowych z lat 50. i 60. Jej stopa jest raczej ciepła ostra, podobnie, jak i same blachy. Słychać, że perkusja omikrofonowana była blisko i że chodziło o jak najlepsze, jak najdokładniejsze przekazanie różnych odcieni barwowych, co świetnie wyszło w utworze Maybe Tuesday, gdzie mamy bardzo długi solo perkusji. To tam kilka razy „wypuszczono” dłuższy pogłos, aby perkusja znalazła się w większym otoczeniu. Nawet wówczas było to jednak nagranie z bliskim pierwszym planem.

Puerta jest bardzo ciekawą, odświeżającą płytą jazzową, na której nie ma nudy. Choć dominują na niej szybkie rytmy, to przecież mamy też i ballady, jak Cargols, którym ton nadaje wibrafon. Kontrabas jest mocny, głęboki, ale nie został sztucznie przedłużony. Nie ma on wyraźnej faktury, pokazany został raczej w zwarty sposób. Tak naprawdę mamy tu trzy równoważne instrumenty, z których każdy gra swoją „melodię”, a jednak, możliwy chyba tylko w jazzie sposób, brzmią jak zespół. Polecam!

www.ECMRECORDS.com

Tekst: WOJCIECH PACUŁA
Zdjęcia: mat. prasowe | Wojciech Pacuła